Zoektocht naar 3D

Mensen zijn zó verschillend, maar ook weer niet. Een gezicht zit bijna mathematisch in elkaar. Voor een goed portret zijn de afstanden van elk onderdeel tot elkaar van belang. De ogen zitten in het midden, precies tussen kruin en kin. Een gezicht benader ik daardoor heel technisch. Ik ga op zoek naar de juiste afmetingen. Ik verdeel het gezicht in vlakken. Donker en licht zijn van wezenlijk belang. Het doel is zoveel mogelijk 3D op het platte vlak te suggereren. Net zoals je een kubus tekent, moet ook een portret ruimtelijk zijn. Deze controle over de maakbaarheid van een portret vind ik interessant. Ik schilder nooit een fotografisch exact portret, daar zit voor mij niet de uitdaging. Met een vlotte, robuuste toets zoek ik net zolang totdat ik de juiste driedimensionale vorm vind waarmee ik het portret tot leven wek. Dat is een zoektocht die nooit verveelt.